روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود وادعا می کرد که زیباترین قلب را در تمام آن منطقه دارد، جمعیت زیادی جمع شدند قلب او کاملا سالم بود وهیچ خدشه‌ای بر آن وارد نشده بود وهمه تصدیق می کردند که قلب او به راستی زیباترین قلبی است که تاکنون دیده اند. مرد جوان با کمال افتخار با صدای بلند به تعریف قلب خود پرداخت نا گهان پیرمردی جلوی جمعیت آمد وگفت که قلب تو به زیبایی قلب من نیست، مرد جوان ودیگران با تعجب به قلب پیرمرد نگاه کردند قلب او با قدرت تمام می تپید اما پر از زخم بود. قسمت هایی از قلب او بر داشته شده وتکه های جایگزین آن شده بودو آن ها به راستی حاهای خالی را به خوبی پر نکرده بودند برای همین گوشه های دندانه دندانه در آن دیده می شد. در بعضی نقاط شیارهای عمیقی وجود داشت که هیچ تکه ای آن را پر نکرده بود، مردم که به قلب پیرمرد خیره شده بودند وبا خود می گفتند که چطور او ادعا می کند که زیباترین قلب را دارد؟ 

مرد جوان به پیرمرد اشاره کردو گفت :تو حتماً شوخی می کنی؟! قلب خود را با قلب من مقایسه کن، قلب تو فقط مشتی زخم وبریدگی وخراش است. پیرمرد گفت :درست است که قلب تو سالم به نظر می رسد اما من هرگز قلب خود را با قلب تو عوض نمی کنم. هر زخمی نشانگر انسانی است که من عشقم را به او دادم، من بخشی از قلبم را جدا کرده وبخشیده ام. گاهی او هم بخشی از قلب خود را به من داده است که به جای آن تکه ی بخشیده شده قرار دادم اما چون این دو عین هم نبوده اند،گوشه های دندانه دندانه در قلبم وجود دارد که برایم عزیزند. چرا که یاد آور عشق میان دو انسان هستند. بعضی از وقت ها بخشی از قلبم را به کسانی بخشیده ام اما آنها چیزی از قلبشان را به من ندادند. اینها همین شیارهای عمیق هستند گر چه درد آور هستند اما یاد آور عشقی هستند که داشتم. امیدوارم که آنها هم روزی بازگردند. این شیار های عمیق را با قطعه ای که من در انتظارش بودم پر کنند. 

پس حالا می بینی که زیبای واقعی چیست؟ مرد جوان بی هیچ سخنی ایستاد، در حالی که اشک از گونه هایش سرازیر می شد وبه سمت پیرمرد رفت از قلب جوان وسالم خود قطعه ای بیرون آورد وبا دستهای لرزان به پیرمرد تقدیم کرد، پیر مرد آن را گرفت ودر گوشه ای از قلبش جای داد وبخشی از قلب پیر وزخمی خود را به جای قلب مرد جوان گذاشت. مرد جوان به قلبش نگاه کرد دیگر سالم نبود اما از همیشه زیبا بود زیرا که عشق از قلب پیرمرد به قلب او نفوذ کرده بود.