شاهان پارس- ( تاریخ تمدن، ویل دورانت)

زندگی پارس به سیاست و جنگ بیشتر از مسائل اقتصادی بستگی داشت، ثروت آن سرزمین بر پایه قدرت بود نه بر پایه صناعت، سازمان شاهنشاهی نیرومندترین سازمان ها بود که در راس آن شاهنشاه قرار داشت.

قدرت مطلقه در دست شاه بود و کلمه ای که از دهان وی بیرون می آمد کافی بود هر کس را بدون محاکمه به کشتن دهد. اگر شاه فرزند کسی را در برابر چشم وی با تیر می زد، پدر به ناچار در برابر شاه سر فرو می آورد و مهارت تیراندازی او را ستایش می کرد، اگر همه شاهان ایرانی مانند کوروش و داریوش اول بودند، می توانستند هم حکومت کنند و هم پادشاهی، اما شاهان بعدی بیشتر کارهای حکومت را به اعیان و اشراف و یا خواجگان حرمسرا واگذار کرده و خود به عشقبازی و شکار و باختن نرد می پرداختند.

بعد از داریوش بزرگ، شش خانواده ای که او را در انقلاب یاری کردند امتیازات خاص داشتند.

هنگام جنگ تمام کسانی که مزاج سالم داشتند و سنشان میان پانزده و پنجاه بود، ناچار بودند به خدمت سربازی درآیند.