زمانی که هوا آفتابی است، در اطراف همه ما انرژی به اندازه کافی وجود دارد. اما در حال حاضر پانل‌های خورشیدی قابل حمل این توانایی را ندارند تا انرژی که تولید می‌کنند را ذخیره‌سازی کنند. در نتیجه ما می‌توانیم به یکی از این دو روش از انرژی تولید شده استفاده کنیم، جریان الکتریکی را به طور مستقیم به دستگاه وارد کنیم یا همواره از باتری‌های سنگین وزن جداگانه‌ای برای ذخیره‌سازی این انرژی استفاده کنیم. این دو رویکرد بدان معنا است که انرژی خورشیدی برای آن‌که بتواند به دست مصرف کننده برسد هنوز هم راه طولانی پیش رو دارد و پیشرفت‌های مختلفی باید در این زمینه به وجود آید.

اما گروهی از دانشمندان حوزه نانوفناوری موفق به طراحی روبان‌های نازک و انعطاف‌پذیری شدند که می‌توان آن‌ها را در بافت‌های یک پارچه جاسازی کرد. به این شکل هر دو رویکرد تولید انرژی خورشیدی و ذخیره‌سازی انرژی توامان با یکدیگر در اختیار ما قرار می‌گیرند. بدون شک این نوآوری می‌تواند انقلابی در گجت‌های پوشیدنی به وجود آورد.

تجهیزاتی که قادر خواهند بود انرژی موردنیاز خود را مادامی که خورشید در آسمان وجود دارد تامین کنند. این دستاورد به شما این نوید را می‌دهد تا بتوانید در آینده یک ژاکت خورشیدی را خریداری کرده و گوشی همراه خود را با استفاده از آن شارژ کنید. دکتر جایان توماس، دانشمند مرکز نانوفناوری فلوریدا و مدیر پروژه تحقیقاتی فوق در این ارتباط گفته است: «شاخص‌ترین نکته مهم در ارتباط با این فناوری به قابل حمل بودن آن باز می‌گردد. به جای آن‌که دو دستگاه مجزا از یکدیگر در اختیار داشته باشید، ما توانستیم سلول‌های خورشیدی و ذخیره‌سازهای خورشیدی را با یکدیگر ادغام کنیم و در قالب یک رشته مجزا مورد استفاده قرار دهیم.»

این رشته از یک سلول خورشیدی و یک ابرخازن ذخیره‌ساز انرژی که یک الکترود را به اشتراک قرار می‌دهند؛ ساخته شده است. این رشته‌ها با استفاده از الیافی درهم آمیخته شده‌اند. توماس، سال گذشته میلادی به واسطه طراحی یک کابل برق که قادر بود ارسال و ذخیره‌سازی انرژی را توامان با یکدیگر انجام دهد، موفق به کسب جایزه نوبل شد. آن‌ها نمونه اولیه خود را با استفاده از یک دستگاه بافندگی کوچک طراحی کردند.

توماس در ارتباط با اختراع جدید خود گفته است: «این فناوری چیزی فراتر از شارژ تلفن‌های همراه یا حتا تامین انرژی کفش‌های کتانی هوشمند است. این فناوری در حوزه‌های مختلف می‌تواند کاربردی باشد. تامین انرژی هواپیماهای بدون سرنشین، تامین انرژی ماشین‌های خودران و حتا تامین انرژی تجهیزاتی که سربازان در میدان جنگ آن‌ها را حمل می‌کنند از جمله این کاربردها است.» توماس در ارتباط با فناوری ابداعی خود گفته است: «ما هنوز هم در حال کار روی این سلول‌ خورشیدی و ابرخازن‌ آن‌ هستیم. به طوری که بتوانیم به شکل کارآمدتر و انعطاف‌پذیرتری آن‌را طراحی کنیم. در حال حاضر، شما نمی‌توانید این رشته را به طور کامل خم کنید.»

اما بدون شک این فناوری یک قدم به سوی آینده است. زمانی که دیگر هیچ‌گونه نگرانی از بابت تامین انرژی و حتا فراموش کردن شارژ پیش از خروج از خانه وجود نخواهد داشت.